На асфалтот бил познат како заштитник на Кнеле по смртта на Гишка. Наводно, токму овој човек пристигнал во Црна Гора со хеликоптер во летото 1992 година за да скрши од затвор еден српски тврд човек.
Радојица Никчевиќ беше претседател на кошаркарскиот клуб Партизан и еден од најбогатите и најмоќните луѓе во Југославија. На чело на црно-белите беше и во 1992 година кога Партизан ја освои Европа. Неговото богатство наводно изнесувало над 50 милиони марки и бил наречен првиот српски тајкун. Своето богатство го покажа носејќи Ролекс, златна игла за вратоврска и дијамантски прстен.
– На асфалтот беше познат како заштитник на Кнеле по смртта на Гишка. Наводно, токму Никчевиќ со хеликоптер пристигнал во Црна Гора во летото 1992 година за да го извлече Кнелет од затворот, кога бил уапсен поради престрелка со обезбедувањето на Газд Језда кое не им дозволило на момчињата од Вождовац да влезат во Свети Стефан. Само неколку месеци подоцна, Кнеле беше убиен во Белград – пишува на страницата која се занимава со настани од тој период.
Истата година Никчевиќ во Белград го донел контроверзниот адвокат и бизнисмен Џовани ди Стефано, преку кој наводно го контролирал нарко пазарот, а на почетокот на 1993 година наводно отпатувале во Богота за да се поврзат со Пабло Ескобар.
Овие приказни беа поттикнати од некрологот што се појави во белградскиот весник по смртта на Никчевиќ – Пабло Ескобар, кој исто така ќе биде убиен два месеци подоцна, беше потпишан како ожалост.
Никчевиќ беше убиен на почетокот на октомври 1993 година. Потоа помина покрај двајца момци маскирани во работници на улица, од кои едниот се сврте и го застрела во тилот. После тоа влегле на југ и се оддалечиле.
Ова убиство остана нерасчистено, а причината за ова остануваат шпекулациите дека тој замерувал на некои негови поранешни соработници, воени профитери, тајни служби, преку политичари и бизнисмени, до дилери на дрога.
Радојица бил белграѓанец, со потекло од Никшиќ, а се вели дека е „Црногорец со српско потекло“.Што се однесува до Џовани, тој станал портпарол на Арканова ССЈ и се појавил во неговиот адвокатски тим кога меѓународниот заедницата му се закани со Хашкиот трибунал за воени злосторства.криминал. Кога започна бомбардирањето во 1999 година, тој ја напушти Србија.
Подоцна го нарекоа адвокат на ѓаволот затоа што бранеше луѓе како Слободан Милошевиќ и Садам Хусеин, но на крајот излезе дека тој нема ни диплома или лиценца за адвокатура, поради што беше осуден на долга затвор во Лондон.
Убиен е на 7 октомври 1993 година во 08:15 часот на улицата „Васа Пелагица“ во Белград. Поминаа 29 години од неговото убиство, а до ден денес не се знае кој и зошто го убил.
– Никчевиќ кобниот ден излегол од службениот „мерцедес“ и се упатил кон влезот во Првата станбена зграда „Шумадија“. Двајца мажи облечени во работни комбинезони дојдоа да го пречекаат. Не сомневајќи се дека се работи за убијци, поминал покрај нив, а кога им го свртел грбот, еден од нив од непосредна близина испукал два куршуми од пиштол во тилот.
Насилниците потоа полека тргнале кон паркираното „југ“ и се оддалечиле – се сеќава извор од истрагата.
Полицијата подоцна го пронашла „југата“ во ќорсокак недалеку од местото на злосторството, а истрагата утврдила дека автомобилот е украден.
– Ова убиство е прво во низата нерасчистени убиства на бизнисмени блиски до режимот на Слободан Милошевиќ. Тој беше член на новопечената класа на воени профитери, кои заработуваа многу пари со помош на силни политички врски. Никчевиќ пред смртта тврдеше дека тежи 50 милиони марки.
Приказните за тоа кој би можел да стои зад егзекуцијата одат од Јездимир Васиљевиќ, сопственикот на Југоскандик банка, кој наводно му измамил неколку милиони марки, до неговата вмешаност во трговија со дрога, до тоа што ги презел луѓето на Ѓорѓе Бошковиќ Гишка.
