Горан Вуковиќ Мајмун беше еден од жестоките момци кои владееја со белградското подземје во 1990-тите. Познат е како водач на „Вождовачкиот клан“ и убиецот на познатиот Љуба Земунц. Заврши трагично – како и повеќето „момци од асфалтот“. Тој беше убиен пред 28 години во Белград.
Она што беше непознато за пошироката јавност неодамна го откри Курир. Легендарниот фудбалер Владимир Петровиќ Пижон ја посвои Ивона Вуковиќ (сега Петровиќ), ќерка на Горан Вуковиќ Мајмун.
Сопругата на легендарниот фудбалер Тања беше во брак со Вуковиќ пред бракот со него и имаше ќерка со него. Горан беше еден од најопасните криминалци во раните деведесетти, кога беше убиен во 1994 година, нивната наследничка имаше само неколку месеци.
По неколку години Тања почнала да излегува со Пижон, кој потоа решил да му го даде презимето на Ивон и да ја препознае како ќерка.
Ивона е многу блиска со Пижон, што може да се заклучи од нејзините коментари под фотографиите на Инстаграм, каде на Петровиќ му се обраќа со „тато“.
– Колку што знам, животот на Тања не бил добар кога го убиле Горан, доживеала многу непријатности. Таа и Пижон почнаа да се забавуваат околу една година по убиството на Вуковиќ. Ивона имаше неколку месеци кога се случи сето тоа, од приказните знам дека Владимир веднаш ја засака како да е своја. Двајцата брзо почнале да живеат заедно, и се венчале. Тања целосно се повлече од градскиот живот во кој беше многу активна, по сите случувања и со бракот со Пижон стекна мир. Имаше големи проблеми и официјално да ја посвои Ивона, иако буквално ја одгледа заедно со Тања. Тоа беа некои бирократски замрсеци, колку што знам. На крајот успеа да ја посвои и да го направи татко и на хартија – изјави нашиот соговорник, кој е близок со познатиот фудбалер, додавајќи дека досега никој јавно не зборувал за тоа.
Инаку, Вуковиќ, водачот на познатиот „Вождовачки клан“ влезе во историјата на српското подземје кога во 1986 година во Франкфурт го уби Љубомир Магаш, попознат како Љуба Земунац.
Горан Вуковиќ често бил на списокот за стрелање, па дури пет пати избегнал сигурна смрт.
За прв пат беше пукано од рачен фрлач, односно „зоља“. Овој филмски обид за атентат заврши среќно за него. Вратата од автомобилот била отворена, а проектилот поминал меѓу седиштата и низ нозете на Вуковиќ.
Друг пат под неговиот автомобил била поставена бомба. Вуковиќ беше препознатлив во градот бидејќи возел непогрешлив бел „BMW 850CSi“. Но, за среќа, бомбата не била активирана и се претпоставува дека возилото и Мајмунот не летнале во воздух бидејќи со него како сопатник бил син на висок и истакнат генерал.
Третиот пат напаѓачите од мрак пукаа кон Вуковиќ. Во изливот на огнот не можел да види кој пука, но останал доволно присебен за да избега и да си го спаси животот.
Само три недели после тоа, непријателите повторно се обиделе да го ликвидираат на ист начин. Потоа, како и претходниот пат, си го спасил животот скокајќи на покривката.
Петти пат тоа се случи во близина на дискотеката „Лув“. Вуковиќ ги видел контурите во мракот, пришол и му ја украл скорпијата како и личната карта на сојузниот СУП на момчето што го пронашол. Потоа се приближил уште едно младо момче, започнала тепачка, по што следела престрелка.Се испоставило дека се работи за двајца полицајци кои не биле на должност, од кои едниот бил погоден со шест куршуми. Ранетиот полицаец оздравел, а набрзо целата приказна била заборавена без нови информации за судбината на двајцата полицајци.
Шести пат не издржал…. Напаѓачите се приближиле од паркот „Мањеј“ и испукале 25 куршуми во правец на Вуковиќ. Горан починал на лице место додека неговиот пријател Душко Малов бил погоден со четири куршуми, а ден подоцна им подлегнал на повредите.
