Иако беше означена како ѕвер, приказната сепак е полна со противречности и недоследности…
Ништо толку монструозно и несфатливо не се случило во досега мирната Југославија. Немаше весник што не пишуваше за „најмонструозното злосторство на сите времиња“, за Шефка се зборуваше и прераскажуваше, ја викаа „Жена-монструм“ и „Пантер од Камењача“.
Шефка Хоџиќ се вели дека е најубавата жена во околината. Голема, со полни усни, бел тен и црна коса, таа живееше сосема нормален и обичен живот чија среќа ја наруши само еден факт – Шефка никако не можела да забремени и да има дете.
И, токму тоа, во просторот каде сè уште владееја старите обичаи, според кои е еднакво на грев ако жената не може да се породи, беше почетокот на приказната за едно од најмонструозните злосторства на поранешна Југославија.
Монструозно злосторство кое никој не можеше да го објасни
Според општо прифатената верзија, на 7 октомври 1969 година, недалеку од Јусиќ, на потокот Камењача во Босна, Шефка Хоџиќ ја чекала својата пријателка Алија Хасановиќ, која се враќала од соседното село Анѓелиќи, ја убила со три истрели од пиштол, со нож и го отворил стомакот и извадил дете. Телото на Алија го сокрила во нива под балата со сено. Таа го однела детето дома, но тоа не преживеало.
Кога било откриено телото на Алија, полицијата не знаела каде да оди. Едноставно, никому не му било јасно кој, и зошто, може да направи такво кривично дело. На вистинската трага укажа патологот Милан Вушиќ, кој постулираше дека делото го извршила неплодна жена која сакала дете.
– Дете од утробата на мајката можел да го грабне само некој кој премногу го сакал и не можел да го има. Треба да барате жена која има дете, а не го родила – рече тој.
Вака насочена, полицијата ги проверила сите жени од тој крај кои се породиле тој ден и открила дека Шефка веќе го пријавила раѓањето и смртта на нејзината ќерка. Со гинеколошки преглед, пак, е утврдено дека Шефка никогаш не родила дете, ниту пак била бремена.
Тогаш Шефка признала се, освен дека ја убила Алија. Дури и кога во нејзината куќа биле пронајдени дукати и прстени на починатата и крвав нож, таа се задржала на својата невиност.
Судењето на Шефка и Авдија Хоџиќ, нејзиниот зет, кој беше обвинет како соучесник затоа што Шефика му дала пиштол да се сокрие, се одржа пред Окружниот суд во Тузла, во вжештена атмосфера, бидејќи многумина гледаа за главата на Шефка.
Првиот бранител на Шефика беше познатиот белградски адвокат Том Фил. Тој на крајот го напушти нејзиниот случај поради конфликт на интереси, но беше адвокат на нејзиниот зет Авдија Хоџиќ, а како бранител на Шефка дојде неговиот татко Филота Фило.
Пресудите се донесени на 25 мај 1970 година – Шефка е осудена на смрт со стрелање, а Авдија на пет години затвор.
Сепак, тоа не беше крајот на приказната! Благодарение на адвокатот за тоа време се случи чудо, процесот беше обновен и истата година на 18 септември Шефка доби нова казна – смртната казна беше заменета со 20 години затвор…
Години подоцна се појавија наводи кои го направија целиот случај контроверзен. Имено, Шефика на судењето го негираше делото, тврдејќи дека го познава само Алија, а детето и го донел некој друг дома, велејќи дека таа се грижи за него. За убиството на Алија дознала дури следниот ден, но и тогаш не ги знаела деталите, па не го поврзала случајот.
– Ја познавав Алија, добро, знаев дека е бремена и ќе има дете, таа ми беше пријателка, па можев да ја убијам – рече Шефка на судењето.
Мештаните рекоа дека лицето кое и дало дете на Сефика, а кое таа до крај одбивала да го именува, бил нејзиниот сопруг Неџиб или еден од нејзините најблиски роднини. Семејството Хоџиќ го продало имотот и за време на судењето од селото Јусиќ се преселило во Калесија кај Тузла.
Денеска целиот случај е обвиен со мистерија, а исто така и судбината на Шефка. Познато е дека добила предвремено ослободување од затвор и била ослободена во 1983 година. Оттогаш ништо не се знае за неа.
Гласините говорат, иако никогаш не е официјално потврдено, дека по излегувањето од затвор го променила идентитетот, се омажила, па дури и родила дете. Наводно извесен период живеела со сопругот некаде во Војводина, а денес, се вели, е во странство и е сопственик на фирма. Ниту една од овие информации никогаш не е официјално потврдена.
