Поранешниот командант на Црвените беретки и припадник на српската гарда, Милорад Улемек Легија, отсекогаш ја заинтригирал српската јавност, како за неговиот суров начин на дејствување, така и за неговата вмешаност во најголемите злосторства, но малку се знае за неговиот приватен животот.
Прво беше во брак со новинарката Маја Луковиќ со која ја доби ќерката Николија, но потоа ја запозна Александра Ивановиќ со која има уште три ќерки. И додека ова е горе-долу веќе познато, она што многумина не го знаат е дека Александра исто така била мажена пред Легија да добие син од таа заедница!
Но, она што го привлече вниманието на многумина дури и во тоа хаотично време е фактот што Александра беше мажена за кумот на Легија, Небојша Ѓорѓевиќ Суца, кој беше брутално убиен на 28-годишна возраст.
Водачот на „Делии“ и чуварот на Аркан
Небојша Ѓорѓевиќ Шуца, долгогодишниот водач на Делијии и познат припадник на српската доброволна гарда на Жељко Ражнатовиќ Аркан беше убиен на 12 октомври пред неговата куќа во Земун, додека паркирал „фолксваген пасат“.
Повеќе од дваесет куршуми од автоматска пушка завршиле во главата на Ѓорѓевиќ, а уште два во вратот. Очевидци немало, а непознатите напаѓачи исчезнале без трага. Медиумите тогаш пишуваа, а веројатно и ова убиство ќе остане неразјаснето, но и голем број од оние кои му претходеа. Познавачите на ситуацијата на белградскиот асфалт тогаш инсистираа дека Шуца не се занимавал со незаконски активности или дека имал блиски контакти со криминални власти, поради што мотивот за неговото убиство стана нерешлива загатка. Се знаеше само дека безрезервно ја сака „Ѕвезда“ и српската доброволна гарда.
Неговата кратка животна приказна не се разликува многу од другите приказни на „жестоки момци“. Неговото детство е поврзано со Ресник (по доаѓањето од родниот Лесковац). Учел во основното училиште „Коста Абрашевиќ“, каде мајка му била чистачка, а прекарот Шуца го добил од професијата на татко му, кој бил чевлар („шустер“). Децата го обожаваа затоа што беше познат „табаџија“, дарежлив во кафеана и секогаш подготвен да помогне.
Пред почетокот на војната во Босна бил водач на Ѕвезда „Делија“, а во раните деведесетти се приклучил на српското четничко движење на Воислав Шешељ, каде што ја извршувал функцијата потпретседател. Кога била основана Српската доброволна гарда (СДГ), Ѓорѓевиќ веднаш им се придружил на доброволците на Аркан и со нив ги поминал речиси сите боишта. Беше трипати одликуван и се пензионираше (поради повреди) со чин „полковник“.
Во повоениот период си изградил куќа во Земун и се посветил на приватниот бизнис (извесен период водел златара), се оженил и го добил синот Лука. Неколку години подоцна, тој стана претседател на ФК „Змај“ од Земун и уште еднаш ја презеде одговорноста за „Север“ на Звезда. Најмногу се дружеше со гардисти, а често можеше да се види во познатите белградски и Земунски кафулиња со познати „фаци“, особено од Земунското подземје.
Вечна мистерија
Затоа, шпекулациите за причината за неговата смрт се различни и се движат од лична одмазда, преку предупредување до еден од членовите на СДГ, до одмазда за убиството на Зоран Димитров Зуца, кој важеше за еден од најблиските соработници на покојниот „кум „ на војждовачката „банда“ Горан Вуковиќ. кој беше изрешетан со куршуми од „печениците“ во близина на Југословенскиот драмски театар во декември 1994 година.
За неколку години беа убиени повеќето момци кои припаѓаа на групата од Вождовац. Почнувајќи од Бранислав Матиќ Белог, преку Горан Вуковиќ, Александар Кнежевиќ Кнелет, Бојан Бановиќ Боки, Банет Гребенаревиќ, Зоран Шубара, Радет Меѓед…
Познавачите на белградското „подземје“ тврдеа дека името на убиецот често се среќава меѓу имињата и прекарите во потписите на бројните некролози кои се појавуваат во весниците како „последен поздрав до пријателот“.
И по смртта на Суца ги имаше во изобилство. Рјали се збогуваше со најблиските, семејството, деловниот свет, навивачите на „Ѕвезда“, пријателите… Интересно е што никој од нив не беше од неговиот командант и од Српската доброволна гарда. А уште на денот на убиството, според тогашните медиуми, Аркан на семејството на Шуча му ветил енергична истрага, паралелна со полицијата и фаќање на убиецот.
„Се плашам од Бога и од жената“
Како што кажа Небојша Тубиќ Жабац во една емисија, Аркан по тоа убиство му се јавил да оди кај вдовицата на Шуча, Александра, да им ја земе колата и да ја продаде за да има пари за погребот.
Жабац бил искусен во трговијата со автомобили и затоа Аркан го повикал на таа работа. Сепак, како што рекол Жабац, Александра наводно почнала да флертува со него, но тој ја одбил затоа што „не сакал да спие со вдовицата на својот речиси убиен пријател“. Според него, поради тоа одбивање се налутила, па дури и го уценувала дека ќе го наклевети пред сите дека е геј, но Жабац си го задржал ставот и дефинитивно одбил.
Подоцна, по извесно време, видел како црните џипови застануваат и телохранителите со Легија и Александар како излегуваат! Потоа го прашал Улемек: „Што правиш со вдовицата на твојот кум Шуце?“, на што тој наводно одговорил: „Таа го носи моето дете и јас ќе се оженам со неа“.
Имаа четири ќерки и се уште се во брак, Александра цело време остана покрај Легија и покрај сите тешкотии. „Не се плашам од никого, освен од Бог и мојата сопруга“, изјави Улемек во едно интервју.
Во строга изолација
Да потсетиме, Улемек четири пати беше осуден на максимална казна затвор од 40 години – за учество во убиството на премиерот Зоран Ѓинѓиќ, злосторствата на „земунскиот клан“, четворното убиство на Ибарската автопат, како како и убиството на Иван Стамболиќ и обидот за убиство на Вук Драшковиќ во Будва. Од затвор нема да излезе до 2044 година, кога ќе наполни 76 години.
