По ерупцијата на вулканот во градот Тормеро, во Колумбија, малото девојче Омајра Санчез остана заглавено во урнатините од куќите.
Агонијата траеше речиси полни три дена, адекватна помош никогаш не стигна, а на спасувачите им остана само да ја охрабрат во последните мигови од животот.
Фотографот Френк Фурние во тој момент (1985) бил на местото на настанот и ја фотографирал катастрофата што се случила, а потоа бил однесен кај девојката која била до половината во кал, а нивото на водата и калта од час на час се зголемувало поради дождот што паѓаше без престан.престанок.
Фурние беше со Омајру до последниот здив, при што беа создадени фотографии кои светот никогаш нема да може да ги заборави.
– Се чувствував тотално немоќен пред ова мало девојче кое храбро и достоинствено гледаше на смртта во очи, изјави по ова.
Но, што точно се случило што животот на малата Омајра не можел да се спаси ниту по три дена маки?
Трагедијата во Армер и помошта која никогаш не дојде
Невадо дел Руиз е името на вулканот во Колумбија кој, пред таа кобна година во 1985 година, не покажал активност од 1840 година. Во септември веќе можеа да се почувствуваат посилни земјотреси, што ја вознемири јавноста, особено жителите на околните градови како Армер, каде во тоа време живееле 31.000 луѓе и кој се наоѓа на околу 50 километри источно од вулканот.
Сепак, никој не беше евакуиран и на 13 ноември 1985 година избувна Невада дел Руиз. Тоа беше мала експлозија, но доволна за да предизвика разорна поплава од лава и кал. Со брзина од 40 километри на час, калта стигна до Армер и додека трепнеш 85 отсто од градот покри со дебели и тешки наноси.
Уништени се патишта, куќи и мостови, а калта се проширила во дијаметар од километар и половина. Заробени се и граѓаните кои се обиделе да побегнат, бидејќи никој не можел да се избори со насилната кал што навлезе во нивното гратче.
И додека некои среќници избегаа само со повреди, поголемиот дел од градот исчезна, а околу 25.000 луѓе загинаа – само една петтина од населението на Армера преживеа.
И покрај ужасниот обем на уништување, поминаа часови пред да започне спасувањето на оние кои се уште беа живи, но заробени во калта и урнатините. Ова доведе до тоа многумина, како Омајра Санчез, да умрат бавна и ужасна смрт.
Фоторепортерот Френк Фурние пристигна во Богота два дена по ерупцијата. По пет часа возење и два и пол часа пешачење, тој конечно пристигна во Армеро каде планираше да го фотографира спасувањето на преживеаните. Но, кога стигнал таму, наишол на ужас што не го очекувал. Наместо организирана спасувачка акција, нашол хаос и очај.
-Околу мене стотина луѓе беа заробени. Спасувачите тешко стигнаа до нив. Можев да слушнам крици за помош, а потоа тишина – морничава тишина. Беше страшно, изјави тој за Би-Би-Си две децении по трагедијата.
Но, она што му го одбележало животот дошло со повик од фармер среде хаосот, кој го молел да го одведе кај мало девојче кое има потреба. Му кажал дека три дена бил заробен под неговата уништена куќа.
Нејзиното име беше Омајра Санчез. Спасувачите од Црвениот крст и мештаните се обиделе да ја извлечат, но нешто под водата и ги закачило нозете и не можеле да ја помрднат ни педа. Во меѓувреме, нивото на водата околу Омајра се зголемуваше поради дождот што непрекинато паѓаше во тие денови.
Како што тогаш објави „Њујорк пост“, починала Омајра Санчез, 13-годишно девојче кое спасувачите 60 часа се обидувале да го извлечат од студената, матна вода до нејзиниот врат.
Спасувачките работници на Црвениот крст овде постојано апелираа до владата за пумпа за намалување на нивото на водата и за друга помош за ослободување на девојчето, заробено по ерупцијата на вулканот.
Кога волонтерите првпат го слушнале нејзиниот плач за помош, ја нашле заробена покрај телото на нејзината тетка и прицврстена за ѕид. Пред да почине, откриле дека нејзините нозе се заплеткани во рацете на мртвата тетка.
Волонтери, главно пожарникари и други од околните заедници, се обиделе да го извлечат и ископаат девојчето, а во еден момент се обиделе да го подигнат телото на тетката користејќи јаже кое висело од хеликоптер. Но, ништо што направија немаше никаква корист.
Кога починала во 9:45 часот, главата повторно паднала во студената вода, а над површината останале само носот, устата и едното око. Некој потоа ги покри неа и нејзината тетка со сино-бела карирана покривка за маса, напиша тогаш Њујорк пост.
Мајката и братот на девојчето, Марија Алеида Санчез и Алваро Енрике Санчез, избегале живи, објави Ројтерс.
Нејзиниот татко починал под урнатините на нивната куќа.
Мајката, медицинска сестра, побарала молитви за мртвите, објави Ројтерс.
– Ќе живеам за мојот син, кој остана без прст, рече таа, како што објави тогаш Њујорк пост.
